οταν το σωμα ερχεται στα ορια του(κανει κινησεις εντονες,που δεν εχει συνηθησει ή εχει "ξεχασει" να κανει) τοτε παρατηρουμε τα ορια του ιχνους το οποιο σκιζεται και αποτυπωνεται μονιμα στο εδαφος χωρις να ειναι αυτος ο σκοπος μας.
περπατω και αναλογα με τη μορφη του εδαφους αλλαζει η σταση του σωματος μου και αντιστοιχα το ιχνος κατα τη μεταφορα του παιρνει τη μορφη της εκαστοτε τοπογραφιας,μεταβαλλεται οταν μεταβαλλεται το εδαφος
το ιχνος φθειρεται,τσαλακωνεται,βρεχεται, μαζευει τα υλικα του εδαφους και τα παρουσιαζει ακομα κι αν δεν βρισκεται στην ιδια περιοχη
περπαταω και μεταφερω το ιχνος μου για να τονιζω την πορεια μου, να παρατηρησω εγω και οι αλλοι την ιδια τη διαδικασια του περπατηματος, να δημιουργησω καταστασεις(ηχος-εικονα-εκπληξη-παρατηρηση)
περπατω και αφηνω το ιχνος μου σε σημεια ειτε το εχω επιλεξει ειτε οχι,το ιχνος απωθει ή χαραζει-δειχνει την πορεια, προειδοποιει ή μπερδευει,σκηνοθετει και διηγειται
ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ: ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006 ΣΤΙΣ 5:00.κατα τη διαρκεια του περπατηματος στη περιοχη γυρω απο το καστρο πραγματοποιηθηκε δραση που στοχο ειχε την κατανοηση του περπατηματος ως διαδικασια και την προσπαθεια αντιμετωπισης του οχι ως μεσο αλλα ως αυτοσκοπο.
